Llego a tu cuerpo soñado
por un tobogán de momentos.
Primero fue tu aroma
despertando mi alegría
y la dulce algarabía de
mi corazón en apnea.
Me calaste hasta los huesos
con tu mirada incendiaria.
En tus brazos me sentí
como un pájaro ante un árbol.
Sabiendo que hay un lugar
donde abrevar el cansancio
donde reposar las alas
en un tranquilo descanso.
Ramas para echar el vuelo.
Sombra para mis veranos
Cobijo para mis inviernos.
Cuchara para mis sopas.
Plato para mi ensalada.
Caminaré de tu mano,
azúcar de mi café
refugio para mi alma,
paraguas `para la lluvia.
Valor para mis hazañas,
pañuelo para mis llantos
y pasión para mis ganas.
Maripau González. Reus 30 octubre 2022
Encontrar a quien lo reúne todo no es fácil, pero cuando ocurre el amor se completa. Abrazos
ResponderEliminarBueno, la suerte ha de venir de cara, eso sí. Un abrazo
EliminarBonitos versos relatando esa "llegada"...
ResponderEliminarUn abrazo.
Llegada múltiple. Buen camino pues.
EliminarUn abrazo
Qué tobogán tan bonito , sentir su cuerpo con tal.
ResponderEliminarBesotes, feliz miércoles.
Me pareció una idea muy sensual y tierna.
EliminarUn abrazo, y gracias, Campirela
Precioso este poema, sentirse pájaro en sus brazos. Que bello....Feliz día Albada. Un beso
ResponderEliminarGracias, lo mismo te deseo, un día genial para ti. Un abrazo
EliminarReitero que te está sentando muy bien el nuevo año.
ResponderEliminarBesos.
No creas, fue octubre y noviembre, pero mi blog no funcionaba.
EliminarUn beso
Tan de bo pogués baixar per aquest tobogan...però el tobogan per on baixo jo porta...no sé...a una piscina de boles o algo així, random.
ResponderEliminarYo creo que deslizarse a una piscina de bolas ha de ser muy divertido, pero tal vez menos evocador :-). Un abrazo
Eliminar